Joyce raakte verstrikt in geldzorgen, maar durfde uiteindelijk hulp te vragen. Dat bracht haar rust, overzicht en het vertrouwen dat ze het wél aankan.
“Ik red het wel… tot ik het niet meer redde”
Zes jaar geleden begon het te schuiven. Joyce’s partner had een burn-out, er kwam een kind bij en financieel werd het steeds krapper. “We spraken thuis weinig over geld. Ik dacht steeds: ik fix dit wel. Maar ondertussen liep het langzaam uit de hand.”
Door schaamte bleef ze lang stil. “Mijn partner lag uitgeput op de bank en ik dacht: ik regel het wel. Zolang hij niet in de ziektewet hoeft, dan vang ik het wel op.” Tot het echt niet meer ging.
“Ik lag ’s nachts wakker van geld”
Joyce werkte drie dagen, haar man vijf. Ze betaalden samen de vaste lasten, maar eigenlijk hield ze niks over. “Ik kocht niks voor mezelf. Alles ging naar de kinderen, de boodschappen en rekeningen. Ik lag wakker: hoe moet ik dit nog oplossen?”
Een vriendin tipte haar over de Stadsbank. “Zij zei: ‘Je krijgt rust. Het wordt geregeld. Dat klonk zó goed. Toen heb ik contact gezocht.”
“Ik voelde me direct gehoord”
Vanaf het eerste gesprek viel er een last van haar schouders. “Vera stelde me gerust: je bent op tijd, je staat er niet alleen voor. En toen ik met Hanneke aan tafel zat en alles inzichtelijk werd… toen besefte ik pas hoeveel er uitging.” Samen bekeken ze wat er anders kon. “Mijn man zag het ook. We maakten opnieuw afspraken en hij naam meer vaste lasten op zich. Dat gaf lucht.”
“Er kwam weer rust en ruimte.”
Joyce is inmiddels op zoek naar een nieuwe baan, en spaart voor vakantie. “Ik heb gewoon zelf een vakantie geboekt. Naar de camping. En ik ben er trots op. Want ik doe het nu zelf. En het lukt.” Ook haar relatie verbeterde. “We zijn eerlijker geworden. Open. En dat doet ons goed.”
“Schaamte hield me tegen. Maar hulp vragen was de beste keuze.”
Joyce vertelt haar verhaal open. “Ik snap de schaamte, echt. Maar als je blijft wachten, raak je jezelf kwijt. Hulp vragen is geen zwakte. Het geeft juist grip, rust en vrijheid. Je hoeft het aan niemand te vertellen – maar wél aan jezelf toe te geven.”
“Er is altijd hoop. Maar je moet wél de eerste stap zetten.”